Ben Camii İmamıyım.. Ne kadar inanacaksınız bilemedim fakat sır kalsın da istemedim. Dün namaz sonlanmış oldu. İki kişi, iki ayrı köşe de dua ediyor. Biri ağlıyor, sanki öteki de gülüyor. Fakat bizim cemaatten değil belli. Dur dedim, bunda bir iş var. Nede olsa çıkacaklar. Oturdum bekledim., Bir şeyler okuyor benzer biçimde yapıp onları izledim. Çok güzel giyimli olan bey sesli ‘’Amin’’ dedi, tüm camii sanki inledi. Kalkıp yanıma geldi. “Hocam” dedi. “Bu zarfı al.” Çocuğum yoğun bakımdaydı, hekimler birkaç gün ömrü kaldı. Yaşaması zor ama duaya devam edin demişlerdi Şükür ki şimdi evde. Annesinin dizlerinde. İki rekat şükür namazı kıldım, adağımı yerine getireyim dedim de. Haberin devamını okumak için Lütfen sonraki sayfaya geçiniz..