Konya'nın soğuk bir kış sabahıydı. Şehrin kalbi her zamanki gibi hızlı atıyordu. Güneş henüz tam olarak yükselmemişti ama sokakların tamamı hayat bulmuştu. Esnaflar mağazalarını çalıştırıyor, memur işlerine koşuyor, okulda büyüme devam ediyor. Bu telaşın içinde 22 yaşındaki genç bir üniversite öğrencisi Zeynep Kardelen nefesle koşuyordu. Sabah erkenden evden ayrılmıştı ama annesine yardım etmek için biraz daha vakit harcamıştı. Sevda Hanım'ın dikiş makinesine katılantu ve Zeynep onu tamir ederken akıp gitmişti.

“Nerede bu otobüsler?” diye mırıldandı kendi kendine. Çantasını omzuna daha sıkı taktı. İşte o anda karşıdan karşıya geçerken çalışan yaşlı bir adam gözüne çarptı. Adam Konya'nın yoğun devreleri engelleniyor. Saçları beyazlamış, kıyafetleri sade ama temizdi. Elinde baston vardı ve adımını dikkatle atıyordu. Devamını okumak için Lütfen sonraki sayfaya geçiniz..