Yanına yaklaştım, ekranda babamın adı yazıyordu. “Ne yapıyorsun?” dedim. Bir an irkildi, yüzü kızardı. “Şey… annen için bir hediye alacaktım da… babana bedenini sordum canım,” dedi. Ama sesi titriyordu, belli ki bir şey saklıyordu. Şüpheyle kıvrandım. Bir bahane uydurup evden çıktım, arabayla doğruca ailemin evine gittim. “Telefonumu evde unutmuşum, buradan bir arama yapayım,” dedim. Ve tekli koltuğun kenarında duran babamın telefonunu elime aldım. Mesajlara girdim. Ve orada, en üstte duran mesaj… eşimden gelmişti. “Kayınpederim, lütfen bana yardım edin. Ona doğum günü sürprizi yapmak istiyorum. Ama sakın söylemeyin.” Bir anda içime ferahlık indi. Meğer günlerdir kafamda büyüttüğüm şey, basit bir sırrın ta kendisiymiş. Babamın telefonunu masaya bırakırken dudaklarımda buruk bir gülümseme vardı. “Ben de ne sandım…” diye geçirdim içimden. Devamını okumak için diğer sayfaya geçiniz..