“Vah ki vah, ne büyük kayıp!” Mehmet ise, gömleğinin yakasını yırtmış, sahte gözyaşlarıyla babasına eşlik ediyormuş. İkisi de öyle inandırıcı oynuyorlarmış ki, yoldan geçen birkaç köylü bile durup, “Başınız sağ olsun, kim vefat etti?” diye sormuş. Hüseyin, her seferinde gizemli bir şekilde, “İçerde, gelin görün,” diyerek konuyu geçiştiriyormuş. Derken, beklenen an gelmiş. Ayşe ile Fatma Ana, pazara gitmek için evden çıkmış, kollarında sepetler, neşeli neşeli sohbet ederek yolda yürüyorlarmış. Tam Hüseyinlerin evinin önünden geçerlerken, baba oğulun ağlama seslerini duymuşlar. Ayşe, durmuş, kaşlarını çatarak, “Bu ne şimdi? Hüseyin Amca’yla Mehmet niye böyle feryat ediyor?” demiş. Fatma Ana, her zamanki dobra tavrıyla, “Kızım, bu herifler gene bir hinlik peşinde, bence aldırma,” demiş ama merakına yenik düşmüş. “Hadi, bir bakalım, neymiş bu tantana,” diyerek eve doğru yönelmişler. Devamını okumak için Lütfen sonraki sayfaya geçiniz..