Talebe bu teklifi daha güzel buldu ve insanın ayakkabısının içine bir miktar para koydu.Hocası ile görünmeyecek şekilde bir ağacın arkasına saklandılar. Bir süre sonrasında, ayakkabının sahibi geldi. Elbiselerini değiştirdi, ayakkabısını giyerken içinde bir şey olduğunu farketti. Baktığında bunun para bulunduğunu gördü. Bir müddet etrafına bakındı, hic kimseyi göremeyince, dizleri üserine oturdu ve ellerini açıp: ” Ya Rabbi, eşimin hasta, çocuklarımın aç olduğu Sence malumdur, verdiğin bu nimet için Sana sonsuz şükürler olsun,” deyip gözyaşlarına boğuldu ve uzun bir süre ağladı. Bunu gören Hoca ile talebesi de göz yaşlarını tutamadılar. Sonrasında Hoca talebesine döndü : ” Bu ilk tekliften daha güzel olmadı mı , şu an daha mutlu değil misin?” dedi. Talebesi: ” Evet Hocam, daha sevinçliyim. Şimdi, daha öncesinden anlamadığım şu cümlenin manasını anladım : Verdiğin vakit, almış olduğun zamankinden daha mutlu olursun”. Hocası dedi ki: Unutmayın VEREN EL ALAN ELDEN üstündür. Hocası dedi ki: “Evladım! Güçlü ve haklı olduğunda affetmek: Vermektir.” “Yokluğunda kardeşine dua etmek: Vermektir.” “Haksız iken özür dileyebilmek: Vermektir.” “Başkasının ırzına kem gözle bakmamak: Vermektir. “İnsanların gönüllerine sevinç ekmek: Vermektir… Sevincimizi başkalarının üzüntüsü üzerine değil sevinci üzerine kurmak dileğiyle...