OĞUL MEZUNİYET TÖRENİNDE

Hüseyin ve Fatma, Burak’ın başarılı olmasını sağlamak için yıllarını harcamışlardı. Hüseyin, metal fabrikasında uzun saatler çalışarak evin geçimini sağlıyor, Fatma ise temizlik işleri yaparak aile bütçesine katkıda bulunuyordu. İkisi de, Burak’ın geleceği için her türlü fedakarlığı göze almıştı. Oğullarının bu önemli gününde yanlarında olmanın mutluluğunu yaşıyorlardı.

Tören başladığında, Burak’ın ismi anons edildi. Kalabalık alkışlarla coştu. Burak sahneye çıktığında, kalbinde bir gururla birlikte bir utanç hissi de vardı. Arkadaşlarının gözleri üzerinde, onun için en önemli anı kutlamak için orada olan ailesiyle birlikte sahneye yaklaşmak istemiyordu. Ancak Hüseyin ve Fatma, oğullarını kutlamak için yanına doğru yola çıktılar.

Hüseyin, kollarını açarak Burak’a sarılmak istedi. Ama Burak, beklenmedik bir şekilde geri adım attı. “Beni rezil ediyorsunuz!” diye bağırdı. Salonda bir sessizlik oldu. Burak’ın sesi yankılanırken, Hüseyin’in yüzü dondu. Oğlunun bu tavrı, herkesin gözleri önünde bir utanç anına dönüştü. Fatma, gözyaşlarını tutmaya çalıştı, ama başaramadı. Kalabalık, olan biteni şaşkınlıkla izliyordu.

Burak, babasına el kaldırarak onu yere serdi. O an, Hüseyin’in bedeni yere düştü ve Burak’ın içindeki tüm öfke, yıllardır biriktirdiği hayal kırıklıklarıyla birleşerek ortaya çıktı. Salondaki herkes, bu anı bir utanç olarak kaydedecekti. Burak, o gece sadece babasını değil, aynı zamanda aile onurunu da yere serdi. Devamını okumak için Lütfen sonraki sayfaya geçiniz..