YAŞLI ADAM VE TABUTTAKİ GERÇEK

Son veda için sıraya davet edildiklerinde, yaşlı adam adeta içindeki görünmez bir ip tarafından çekilirmişçesine kalktı ve tabuta doğru yürüdü. Gözlerinde hem özlem hem de kararlı bir sorgulama vardı. Her adımı, sessiz kalabalığın içinde yankı buldu.

Titreyen parmaklarıyla kapağı kaldırdığında, kalabalıktaki herkesin soluğu kesildi. Emily oradaydı… yüzünde ölümün garip bir sükûneti, teninde tarifsiz bir soğukluk. Fakat yaşlı adam için önemli olan, o an yüzüne değil; dikkatlice gözlemlerken elbisesinin katları arasında fark ettiği şeye kilitlenmişti: küçük, oyma desenlerle bezenmiş, neredeyse fark edilmeyecek şekilde gizlenmiş bir tahta kutu.

Tanıdı.

O kutuyu aylar önce kendisi vermişti Emily’ye. Aile yadigârıydı. Sadece güzel bir süs eşyası değil, aynı zamanda koruma ve rehberlik sembolüydü. Ona “Bu sana bir tür pusula olur” demişti. Şimdi burada olması, hem güvenilir bir bağın kopuşunu hem de bir başkası tarafından buraya yerleştirilmiş olabileceği fikrini aklına getirdi. Çünkü Emily, bunu asla yanında taşımadan rastgele bir yere bırakmazdı. Hele ki bu şekilde, gizli… Devamını okumak için Lütfen sonraki sayfaya geçiniz..