HAYATIMDA YEDİ YIL BOYUNCA YANIMDA OLAN EŞİM
Daha fazla orada kalmak istemedim. “Beni evime götür,” dedim taksiciye. Evin kapısını açtığımda, sanki dünyam yıkılmış gibiydi. Bu acıyı kabullenmek zorundaydım; ama nasıl? Eşimle Zeynep’in yüzü, gözlerimdeki karanlıkta sürekli dans ediyordu. Bu ihanetin altından kalkmalıydım; hem kendim hem de çocuklarım için… Devamını okumak için Lütfen sonraki sayfaya geçiniz..
- Geri
- Ana Sayfa
- Normal Görünüm
- © 2014 Şiir Dostları