BEYİM HAYATTAYKEN KİMSE BANA LAF SÖYLEYEMEZDİ

Salonda alkışlar yükseldi. O an anladım: Yalnız değilim. Acılarım değerli. Hikâyem birilerinin ilhamı olabilir.

Oğlum Tekrar Geldi

Aylar sonra bir sabah oğlum geldi. Yanında torunum da vardı. Beni görünce gözleri doldu. “Ana, seni böyle iyi görmek ne güzel,” dedi. “Beni affet. O gün seni buraya bırakırken çok kırdım. Ama artık her hafta seni ziyarete geleceğiz.”

Küçük torunum kucağıma atladı, “Babaanne, burası çok güzelmiş!” dedi. Elimle saçlarını okşadım, gözüm doldu.

O an anladım ki hayat bazen bizi bilerek savuruyor. Yaralıyor. Kırıyor. Ama o kırık yerlerden ışık sızıyor.

Hayatın Dersi

Hayatta her şey kontrolümüzde olmuyor. Evlatlar, hastalıklar, yalnızlık… Ama önemli olan nerede olduğumuz değil, nasıl hissettiğimiz. Kalbimizde sevgi olduğu sürece, her yer yuva olabilir.

Ve belki de en büyük ders şu: 

İşte şimdi ben, Gönül Köyü’nde her sabah kuş sesleriyle uyanıyorum. Kalbimde kırıklar azaldı, yerine umutlar eklendi. Belki evlatlarım yanımda değil, ama artık biliyorum: Ben yalnız değilim. Ve hayat, hâlâ bana öğretmeye devam ediyor. devamını okumak için Lütfen sonraki  diğer sonraki sayfamıza gecebılırsınız…